Καθελκόμενον Λόγε ἐν τῷ Σταυρῷ
ὑπ' ἀνδρῶν παρανόμων γνώμῃ σκαιᾷ,
ὁρῶσα ἡ Μήτηρ σου,
τὴν ψυχὴν ἐτιτρώσκετο·
καὶ κοπτομένη σπλάγχνα, ἐθρήνει κραυγάζουσα,
καὶ συνοχῇ καρδίας, ἐβόα στενάζουσα·
Οἴμοι τῇ τεκούσῃ, σὲ Υἱὲ καὶ Θεέ μου!
πῶς θέλων ὑπέμεινας,
τοῦ προσώπου ῥαπίσματα,
καὶ ἐμπτύσματα βέβηλα,
ἄδικόν τε θάνατον νῦν,
ἐπὶ ξύλου ἥλοις προσπηγνύμενος;
Ὄντως ταῦτα πάσχεις, τοῦ σῶσαι τὸν ἄνθρωπον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου